Osadzeni z Aresztu Śledczego w Warszawie – Białołęce uczestniczący w programie resocjalizacyjnym w zakresie kształtowania umiejętności społecznych i poznawczych pt. „Bliżej Historii” wzięli udział w zajęciach poza terenem jednostki w myśl art. 91 pkt. 4 kkw na Cmentarzu Powązkowski.
Zajęcia programu realizowane są w ramach podpisanego porozumienia z Fundacją Nie Zapomnij o Nas, która ma na celu zwiększenie efektywności oddziaływań resocjalizacyjnych i readaptacyjnych skazanych poprzez propagowanie działalności patriotyczno – obywatelskiej. Celem głównym porozumienia o współpracy jest opieka nad miejscami pamięci, mogiłami zasłużonych dla naszego państwa, inicjowanie powstawania nowych miejsc pamięci oraz wykonywanie prac porządkowych i stałej opieki nad grobami przez osoby pozbawione wolności na powązkach Wojskowych w Warszawie. Zajęcia mają charakter edukacyjny i są prowadzona w formie spotkań i prelekcji z przedstawicielami Fundacji oraz Kombatantami na terenie Aresztu Śledczego w Warszawie – Białołęce. Udział osadzonych w zajęcia ma na celu rozbudzenie zainteresowań związanych z historią. Poznanie historii własnego kraju oraz świadomości przynależności kulturowej przyczyni się do kształtowania pozytywnych postaw patriotycznych i obywatelskich. W trakcie zajęć osadzeni zostali zapoznani z historią Powstania Warszawskiego. Ważne jest również uświadomienie osadzonym, jak można zagospodarować czas wolny, że warto wybrać się do zwiedzania wybranego muzeum, teatru kina czy innego ośrodka będącego centrum kulturowego bogactwa miasta, jak również najbliższej okolicy miejsca zamieszkania, po zakończeniu odbywania kary pozbawienia wolności. Miejsca pamięci oraz mogiły kombatantów są ważnymi miejscami w historii naszego kraju a zachowanie pamięci jest istotne z punktu widzenia edukacji obywatelsko – patriotycznej oraz kultywowania pamięci o bohaterach zasłużonych dla naszego kraju.
Kultura od zawsze związana jest z człowiekiem, to ona kształtuje, uwrażliwia i kieruje ludzkiego ducha w stronę świata wartości. To dzięki niej człowiek wyraża i zaspokaja swoje potrzeby. W warunkach izolacji więziennej kontakt z kulturą jest niesamowitym bodźcem do zastanowienia się nad własnym postępowaniem
