W 1908 r. rozpoczęła się parcelacja gruntów wsi Żdżary. Właściciel ziemi Wiktor Sonin podarował pod budowę kościoła jedno morgową działkę. W lecie 1912 r. na tym terenie postawiono statuę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był radca parcelacyjny Stanisław Pawliński. Figura została uroczyście poświęcona, w obecności kilkuset osób, przez Ks. Franciszka Makowskiego, proboszcza parafii Żbików.
Rok później mieszkańcy Utraty rozpoczęli starania, aby wybudować kaplicę. W 1914 r. prace przygotowawcze zostały przerwane, gdyż wybuchła I Wojna Światowa. Dopiero w czerwcu 1922 r., powrócono do sprawy budowy kaplicy. Został powołany komitet, który miał się zająć sprawami sfinalizowania przedsięwzięcia. Wyłoniono delegację, która udała się do księdza proboszcza prałata Tadeusza Czechowskiego, prosić o pozwolenie na budowę kaplicy w Utracie, argumentując to dużą odległością do świątyni parafialnej w Żbikowie. Ksiądz nie stawiał przeszkód, ale uzależnił stawianie kaplicy od ukończenia prac rekonstruowania zburzonego kościoła Żbikowskiego.
Po takim oświadczeniu proboszcza, mieszkańcy Utraty, za namową Gawrońskiego, postanowili sami podjąć starania o pozwolenie na rozpoczęcie budowy i zbieranie składek na ten cel, zakładając, że sprawa odbudowy świątyni parafialnej nie ucierpi z tego powodu.
Rok później, to jest w lipcu 1923 r., zwołano zebranie wszystkich mieszkańców Utraty, na którym poinformowano, że Kuria Warszawska nie odpowiedziała na podanie. Skarbnik przedstawił sumę zebranych pieniędzy wynoszącą 61.000 zł. Komitet Organizacyjny został przemianowany na Komitet Budowy. Prezesem ogłoszono Alfreda Konopkę, zastępcą Wiktoryna Sonina, sekretarzem Jana Gawrońskiego, skarbnikiem Konstantego Kosewskiego.
Komitet został prawnie zatwierdzony przez Starostę Warszawskiego w dniu 13 października 1923 r. W celu ulepszenia pracy zostały powołane sekcje: techniczna, dochodów stałych, dochodów niestałych i propagandy. Rozpoczęła się akcja zbierania pieniędzy i materiałów budowlanych. Plany budowy zostały opracowane przez pana inż. Władysława Topolnickiego i przedstawione na zebraniu w dniu 21 października 1923 r. Projekt zakładał postawienie drewnianej kaplicy mogącej pomieścić 450 osób. Dnia 6 kwietnia 1924 r., postanowiono przystąpić do budowy tymczasowego budynku powierzając jego wykonanie panu majstrowi Kałuckiemu.
Ściany kaplicy otoczyły postawioną wcześniej na placu figurę Matki Bożej, tak, że znalazła się ona w ołtarzu, całość przykryto dachem opartym na słupach.
Poświęcenie kaplicy odbyło się 9 czerwca 1924 r., przewodniczył mu ks. prałat Tadeusz Czechowski, proboszcz parafii. Drugą Mszę św. odprawił ks. Żelazowski profesor Seminarium Duchownego z Warszawy. Trzecią i czwartą o. Tomaszewski – kapucyn, dwa nabożeństwa odprawił także ks. Zapałowski – prefekt szkół warszawskich.
Ludzi stale przybywało i dlatego komitet zadecydował, że mająca powstać drewniana kaplica na 400 osób, będzie za mała. Przystąpiono do zmiany planów. Topolnicki wykonał nowy projekt murowanego budynku mogącego pomieścić 600 osób. Mieszkańcy Utraty doszli jednak do wniosku, że trzeba postawić większą kaplicę. Pan Topolnicki po raz trzeci zmienił plany, tym razem już nie kaplicy, ale kościoła mogącego pomieścić 900 osób.
Nowy projekt zyskał aprobatę Ministerstwa Robót Publicznych 11 listopada 1924 r. Prace związane z wykopaniem fundamentów rozpoczęto w niedzielę 14 września 1924 r., zostały one powierzone solidnemu i sumiennemu majstrowi, panu Władysławowi Szewczykowi z Pruszkowa.
Na uwagę zasługuje fakt, że w prace przy nowo powstającej świątyni włączyło się wiele osób. Ich zaangażowanie nie miało na celu prywatnych korzyści materialnych, ale było odzwierciedleniem ich wewnętrznego pragnienia posiadania własnego kościoła. Ówcześni mieszkańcy Utraty, mieli, bowiem do swojego kościoła parafialnego w Żbikowie ok. 10 km. Nie dziwi, zatem fakt wielu ludzi zaangażowanych w prace przy kaplicy.
W 1926 roku odbyło się uroczyste poświęcenie kościoła, któremu nadano tytuł Matki Boskiej Częstochowskiej. Aktu tego dokonał ks. Kanonik Jakub Dąbrowski, Dziekan dekanatu Warszawskiego-Podmiejskiego, delegowany przez Ks. Kardynała Kakowskiego, w asyście licznie zgromadzonego duchowieństwa i wiernych.
Prace przy budowie nie były jeszcze zakończone, a ciągle brakowało funduszy. Pod koniec roku 1926, Komitet zmuszony był wziąć pożyczę z Banku Budowlanego, oraz od pana Teklińskiego.
Nowa parafia została wydzielona z dwóch innych, ze Żbikowa i z Pęcic. W jej skład weszły następujące wsie i ulice: Piastów, Czechowice Gołąbki, Niecki, Żdzary, Lepianka, domy kolejowe Kolonii PKP Piastów, ulice: Pusta, Krucza, Jasna, Szara, Żytnia, Główna, Studzienna, Bąkowa, Graniczna, Wąska, Ożarowska, Prosta, Wolska, Długa. Papiernia należąca do Pruszkowa, część Reguł (Kolonia Jankowskiego), część Malich (Kolonia Makowskiego) i część Baków przy stacji kolejowej.
W 1935 roku w parafii mieszkało 6.200 osób. Dlatego też już w roku 1939, ks. Henryk Kwasiborski polecił sporządzić plany nowej świątyni. Niestety działania wojenne przerwały prace. Po wojnie liczba mieszkańców wzrosła do 9700, a w roku 1946 przekroczyła 10000. Stan techniczny pozostawiał wiele do życzenia – brak było zabezpieczeń pożarowych i odpowiedniej ilości wyjść. 19 maja 1962 r., ówczesny proboszcz, Ks. Stanisław Piechowski złożył w Kurii Warszawskiej podanie z prośbą o pozwolenie na rozbudowę Kościoła.
W roku 1974 wybudowano obok kościoła dzwonnicę i kaplicę, w której odbywała się katechizacja.
Ksiądz proboszcz Stanisław Piechowski cały czas czynił starania, aby budynek kościelny został uporządkowany i nabrał kształtów odpowiednich dla świątyni. W 1981 roku Urząd Miasta Stołecznego Warszawy wydał pozwolenie na dalszą rozbudowę kościoła, jednakże Władza Archidiecezjalna na prośbę parafian prace zatrzymała.
Uroczystego poświęcenia kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej w Piastowie dokonał arcybiskup Kazimierz Nycz, metropolita warszawski. Stało się to w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej 26 sierpnia 2008 roku, w osiemdziesiątym roku od erygowania parafii.
Msze Święte:
Niedziele i święta:
7:00, 8:30, 10:00, 11:30 (dla dzieci), 13:00 (suma, poza wakacjami), 18:00 (młodzieżowa, w wakacje o godz. 19:00)
Dni powszednie:
7:00, 8:00, 18:00
