Konwent radomski jest jednym z najstarszych klasztorów bernardyńskich w Polsce. Swoje powstanie zawdzięcza królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi, który w 1467 r. wyraził zgodę na osiedlenie się bernardynów w królewskim mieście Radomiu. Dla braci wytyczono miejsce za murami miejskimi. Pierwsi zakonnicy przybyli do Radomia w 1468 r., w tym też roku rozpoczęto budowę klasztoru oraz kościoła p.w. św. Katarzyny.
Niedługo później, w 1480 r., przystąpiono do budowy murowanego, jednonawowego, gotyckiego kościoła. Prace te trwały ok. 20 lat, po czym przystąpiono do budowy murowanego klasztoru. Kompleks klasz-torny został obwarowany. Z końcem XVI w. dobudowano do kościoła kaplicę p.w. św. Anny. Na początku XVII w. przeprowadzono gruntowne prace remontowe, przebudowano także większą część ołtarzy, nadając im charakter barokowy.
Bernardyni radomscy od początku prowadzili w swoim kościele energiczne duszpasterstwo. Urządzali wystawne nabożeństwa, spowiadali, głosili kazania. W okresie zaborów radomski klasztor był czynnie zaangażowany w działalność patriotyczną. W czasie powstania styczniowego w klasztorze odbywały się narady powstańców, a bernardyni odbierali przysięgi od ruszających do walki. Za działalność patriotyczną zakonników spotkały represje. Wielu z nich zostało zesłanych w głąb Rosji. W lipcu 1863 r. na terenie klasztoru zakwaterowały się oddziały rosyjskie, a rok później dokonano kasaty klasztoru.
Kościół i klasztor przeszedł pod opiekę księży diecezjalnych. W latach 1911-1912 rozbudowę kościoła przeprowadził arch. Stefan Szyller. Bernardyni wrócili do Radomia w 1936 r. kontynuując prace remontowe i rozwijając działalność duszpasterską. Od 1968 r., w kościele p.w. św. Katarzyny, ma miejsce wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu. W 2000 r. powstała przy radomskim klasztorze Kuchnia dla ubogich św. Antoniego.
Msze Święte:
Niedziela: 6.30, 8.00, 9.30, 11.00, 12.30, 17.00, 18.30
Dni Powszednie: 6.00, 7.30, 9.00, 18.30 (w piątki dodatkowa Msza św. o godz. 15.15).
