Parafia w Górze Kalwarii została erygowana w XIII wieku. Pierwotny kościół parafialny Wniebowzięcia NMP został odbudowany przez biskupa Wierzbowskiego i przekazany bernardynom, razem z małym klasztorem murowanym (1670 r.).
W 1756 r. drewniany kościół został zniszczony przez pożar. W jego miejsce powstał murowany kościół (1756-1759), w stylu barokowym. Fundatorem świątyni był marszałek koronny Franciszek Bieliński (1683-1766), autorem projektu – architekt włoski Jakub Fontana (1710-1773). Ciekawostką może być fakt, że Franciszek Bieliński otrzymawszy rachunek za wykonaną pracę stwierdził, że z Panem Bogiem nie będzie się tak drobiazgowo rozliczał i wrzucił rachunek do ognia. Ponoć był tak zadowolony ze swojego dzieła, że nakazał wyciąć wszystkie drzewa zasłaniające widok z pałacu w Otwocku na kościół w Górze Kalwarii. Po śmierci został pochowany w podziemiach kościoła.
W 1864 roku klasztor bernardynów przy kościele został skasowany przez władze carskie za udział zakonników w powstaniu styczniowym. Budynek klasztoru w części wschodniej przejął urząd powiatowy, w południowej części ulokowano szkołę elementarną (parafia odzyskała tę część w roku 1932 i przeznaczyła ją na działalność Akcji Katolickiej), natomiast równoległe z ulicą skrzydło zachodnie, które zamykało czworobok uległo zniszczeniu i zostało całkowicie rozebrane. W 1897 roku świątynia została mianowana kościołem parafialnym pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W 1910 roku proboszcz ks. L. Walichnowski zamienił ołtarz główny na nowy z obrazem MB Częstochowskiej oraz wyremontował i odnowił kościół, plebanię i budynki gospodarcze.
8 kwietnia 1952 roku kościół i parafia zostały przekazane marianom. Nowym proboszczem został mianowany ks. Marcin Zdaniukiewicz MIC. Do pomocy w parafii przybyły również siostry eucharystki. W 1961 roku nad głównym wejściem zostały ufundowane 34-głosowe organy firmy Kamińskich z Warszawy. Do tej pory kościół posiadał tylko chór zakonny, który znajdował się za głównym ołtarzem. Podczas renowacji świątyni w latach osiemdziesiątych te dwa pomieszczenia podzieliła ściana z elementami szkła.
Na filarach bramy przed kościołem umieszczone są cztery barokowe rzeźby z II poł. XVIII w. przedstawiające świętych: Franciszka z Asyżu, Antoniego Padewskiego, Jana Kapistrana i Bernarda Sieneńskiego. Na frontonie kościoła jest umieszczona tablica z napisem „Vota mea…” wmurowana na pamiątkę odrestaurowania budowli w 1848 roku. Wnętrze posiada wyposażenie w stylu barokowym, pochodzące z II połowy XVIII w. Cztery ołtarze boczne posiadają obrazy namalowane przez Szymona Czechowicza przedstawiające: scenę Ofiarowania Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej, św. Rodzinę, św. Franciszka z Asyżu i św. Antoniego Padewskiego. Stacje Drogi Krzyżowej, wykonane w stylu barokowym, są umieszczone na filarach świątyni. Sarkofag z czarnego marmuru mieści relikwie św. Waleriana, sprowadzone z katakumb św. Pryscylii w Rzymie przez biskupa Wierzbowskiego do Góry Kalwarii w 1683 roku. Św. Walerian został ustanowiony przez biskupa patronem Ziemi Czerskiej od zarazy morowej (1672 r.). W prezbiterium znajduje się obraz przedstawiający figurę Matki Bożej z Loretto w otoczeniu św. Ambrożego i św. Karola Boromeusza, namalowany w XVII wieku (szkoła hiszpańska). W zakrystii można zobaczyć meble intarsjowane z XVIII stulecia oraz kopie portretów.
W ołtarzu głównym znajduje się obraz Najświętszej Maryi Panny Górskiej, czczony pod wezwaniem Łaskawej Matki Pocieszenia oraz posągi świętych Piotra i Pawła, natomiast u zwieńczenia ołtarza – wizerunek św. Rocha. Obraz Matki Bożej pochodzi z początku XVII wieku. Trudno dzisiaj ustalić pochodzenie i autora obrazu. Wiadomo, że właściciele wioski Góra, bracia Górscy, czcili ten wizerunek i umieścili go w drewnianym kościele. Nie istnieje żaden zachowany dokument świadczący o tym, że obraz był ukoronowany, choć posiada korony królewskie. Przed obrazem modlił się król Jan III Sobieski, który spędził w Górze Kalwarii Święta Bożego Narodzenia w 1684 i 1687 roku. Zapiski o łaskach i cudach pochodzą z lat 1649, 1680, 1702 i następnych, świadczą o nich liczne wota z XVIII wieku zawieszone przy wizerunku Bożej Rodzicielki. Żywotność kultu osłabła na początku XX wieku, gdy obraz w 1910 roku zastąpiono wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej. Obraz Łaskawej Matki Pocieszenia został przeniesiony do kapitularza zakonnego. W 1950 roku na skutek zalecenia kard. Stefana Wyszyńskiego obraz trafił do kaplicy maryjnej. W czasie misji parafialnych w 1986 roku powrócił do ołtarza głównego. Aktualnie jest zasłaniany obrazem Niepokalanego Poczęcia NMP autorstwa K. Zając z 1956 roku. Obraz Matki Bożej Częstochowskiej został przeniesiony do kościoła na Górce, a następnie trafił do podziemi kościoła parafialnego, które zostały adaptowane jako kaplica codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu.
Msze Święte:
Niedziela: 7:00, 8:30, 10:00, 11:30, 13:00, 19:00
Dni Powszednie: 7:00, 8:00, 18:00.
