Parafia św. Andrzeja Apostoła została powołana do życia w roku 1774 jako czwarta parafia w Warszawie, po parafii NMP na nowym Mieście, Katedrze św. Jana i parafii św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.
Początkowo jej siedziba znajdowała się w kościele św. Andrzeja Apostoła przy Placu Teatralnym. Po roku 1815 wyznaczono dla niej miejsce w kościele zakonnym oo. Reformatów przy ulicy Senatorskiej 31. Dla powiększającej się liczebnie parafii rozpoczęto w roku 1841 budowę nowego kościoła, który stanowi jej serce do dziś.
Jako teren pod budowę wybrano zachodnią część ulicy Elektoralnej u jej zbiegu z ulicą Chłodną. Tereny te charakterystyczne ze względu na koszary Mirowskie z pierwszej polowy XVIII wieku stanowiły zakończenie tzw. Osi Saskiej. Na miejscu, na którym dziś wznosi się kościół, znajdował się w latach 1820-40 plac Pod Lwem wywodzący swą nazwę od wizerunku lwa na fasadzie stojącego u zbiegu Chłodnej i Waliców dworu wojewody Bazylego Walickiego, zasłużonego członka Komisji Dobrego Porządku.
Świątynia była budowana w latach 1841-49 według planów Henryka Marconiego (architekt pochodzenia włoskiego, profesor w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie).
Neorenesansowy kościół powstał z prywatnej fundacji Klementyny z Sanguszków Małachowskiej, dotacji rządu Królestwa Polskiego i z ofiar parafian. Wzorowany na rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore posiada wyraźne formy Odrodzenia włoskiego. Zbudowany jest na planie krzyża łacińskiego. Trzynawowe, bazylikowe wnętrze o płaskim sklepieniu dźwiganym przez korynckie kolumny ma prezbiterium zamknięte absydą. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się ołtarze w nawach bocznych projektowane przez Władysława Marconiego w 1887 roku.
Fasadę zwieńczoną dwiema wieżami poprzedza, wsparty na kolumnach, trójarkadowy przedsionek. Na fasadzie kościoła widnieją rzeźby apostołów św. Piotra i św. Pawła. W tympanonie wieńczącym fronton oglądamy patrona świątyni – św. Karola Boromeusza udzielającego komunii św. mieszkańcom Mediolanu w czasie moru w 1576 roku.
Główne wejście zdobią ustawione po bokach reprezentacyjnych schodów rzeźby przedstawiające Ojców Kościoła (św. Augustyna, św. Ambrożego, św. Grzegorza i św. Hieronima) dłuta Ludwika Kaufmana i Pawła Malińskiego. Boczne elewacje wzbogacone są niszami, w których stoją kamienne rzeźby przedstawiające polskich świętych i błogosławionych – patronów polskich (św. Stanisław biskup, św. Stanisław Kostka, św. Salomea, św. Jadwiga, św. Bronisława, św. Jan Kanty, św. Józef, św. Wojciech, św. Kunegunda, św.Kazimierz, bł. Czesław, bł. Szymon z Lipnicy, bł. Ładysław z Gielniowa, św. Jan Kapistran, św. Wincenty Kadłubek, św. Jan z Dukli, św. Barbara, św. Roch, św. Florian, św. Jacek), wykonane przez Teofila Godeckiego, Tadeusza Czajkowskiego i Szczerkiewicza.
Na skwerku przed świątynią stoi figura MB Łaskawej ufundowana przez Salomeę Lentzką, odlana z brązu według projektu Andrzeja Pruszyńskiego w 1889 roku w zakładzie Braci Łopieńskich.
W XIX wieku kościół wzniesiony w tym właśnie miejscu zapisał się w pamięci podróżnych wyjeżdżających ze stolicy i przyjeżdżających do niej z zachodu. W swej historii przechodził kilka restauracji: w 1854, 1870,1886 i 1956 roku. Podczas II wojny światowej został częściowo uszkodzony, ale w swej zasadniczej bryle jest dziełem oryginalnym. W opinii znawców historycznej architektury stolicy kościół pw. św. Karola Boromeusza przy ulicy Chłodnej należy do najpiękniejszych budowli dawnej Warszawy.
Msze Święte:
Niedziela: 7:00, 8:30, 10:00, 11:30, 13:00, 18:00
Dni Powszednie: 6:30, 8:00, 9:00, 18:00
